Podstawa Programowa – Obszar IV (1, 18)
Temat tygodnia: Przygotowanie zwierząt do zimy
Temat zajęcia: „Co wiem o jeżu?''– rozmowa z dzieckiem na podstawie ilustracji i wiersza B. Formy pt. „Jeż”.
Cele: - poszerzenie wiadomości na temat jeża (wygląd jeża, jego sposób poruszania się, odżywiania, przygotowanie się do zimy)
- doskonalenie umiejętności słuchania ze zrozumieniem
- Rodzic odczytuje zagadkę:
Krótkie nóżki, długi ryjek,
ostre kolce ciało kryją.
Ach, cóż to za dziwny zwierz?
Czy już wiesz? To jest mały…….(jeż)
Dziecko rozwiązuje zagadkę.
- Rozmowa kierowana na podstawie wiersza B. Formy pt. „Jeż” i ilustracji.
Rodzic odczytuje wiersz:
Czy ktoś wierzy, czy nie wierzy,
jestem sobie mały jeżyk.
Bardzo ostre igły moje,
więc nikogo się nie boję.
Często w cieniu sobie siedzę,
jem szkodniki, spulchniam glebę.
Jeżyk bardzo dobrze słyszy,
W nocy umie łowić myszy.
Gdy nadciąga groźna zima,
smacznie w norce spać zaczynam.
Pod pierzyną z suchych liści
pewnie mi się lato przyśni.
- Opowiedz jak wygląda jeż. (pokazujemy dziecku ilustrację).
- Po co jeżowi są kolce?
- Co lubi jeść jeż?
- Jak jeż spędza zimę?
- Ciekawostki z życia jeża – zabawa dydaktyczna. Rodzic rozcina kartkę z narysowanym jeżem na 4 części i układa je pomieszane na stole (z drugiej strony jest cyferka, która oznacza jaką ciekawostkę na temat jeża ma przeczytać rodzic). Dziecko wybiera dowolną część kartki i próbuje odczytać cyfrę np.1 – rodzic odczytuje ciekawostkę, dziecko wybiera następny fragment kartki – rodzic odczytuje kolejną ciekawostkę itd.
1 - Kolce jeża są prążkowane przemiennie biało i czarno. U młodych jeży zaraz po urodzeniu są miękkie i twardnieją z wiekiem.
2 - Wydłużony pysk jest zaopatrzony w ostre zęby, za pomocą których jeż radzi sobie nie tylko z dżdżownicami, ale również potrafi upolować węże. Oprócz tego jeże jedzą ślimaki, owady, jaja ptaków, małe płazy. Jeże nie jedzą jabłek!
3 - Jeż prowadzi nocny tryb życia. Zaniepokojony zwija się w kulkę i wydaje charakterystyczne dźwięki (posapywanie); broni się przed drapieżnikami dzięki kolcom; podczas próby dotknięcia jeż zaczyna się trząść- ma to na celu ugodzenie drapieżnika kolcami.
4 – Jeże zapadają w sen zimowy. Gdy temperatura za oknem jest równa 10 stopniom Celsjusza ssaki te, zapadają w sen zimowy, stają się otępiałe. Ich domem są malutkie norki, w których panuje stała temperatura, dzięki czemu bez problemu mogą przetrwać tam trudne warunki atmosferyczne panujące w zimie.
Zabawa ruchowa „Spacer jeży” – dzieci poruszają się na czworakach , naśladując zachowanie jeża, pofukują, drapią łapkami, na hasło „Jastrząb” siadają na piętach i chowają głowę, tworzą łuk z wygiętych pleców.
II zajęcie
Temat: „Jeż” – lepienie z masy solnej.
Cele: - ćwiczenie małej motoryki
- utrwalenie wiadomości na temat jeża, doskonalenie umiejętności odpowiadania na pytania całym zdaniem.
1. „Wywiad z panem jeżem” – zabawa dydaktyczna w formie mowy dialogowej. Dziecko jest jeżem, rodzic reporterem. Dziecku można przygotować emblemat jeżyka, rodzic trzyma w ręku mikrofon (zabawkę lub dezodorant) i przeprowadza wywiad z „panem jeżem”. Rodzic zadaje pytania, dziecko odpowiada.
- Panie jeżu, po co potrzebne są panu kolce?
- Kiedy wyrusza pan na polowanie?
- Co pan lubi jeść najbardziej?
- Jak spędza pan zimę?
Rodzic: dziękuję za wywiad, życzę miłych snów.
- „Jeż” – lepienie z masy solnej.
Przygotowanie masy solnej: 1 szklanka mąki, 1 szklanka soli, 1 łyżka oleju, około pół szklanki wody. Wymieszać mąkę, sól i olej, stopniowo dolewać wodę i ugniatać masę. Masa ma być elastyczna (w razie potrzeby dolać wody albo dosypać mąki).
Z masy solnej dziecko formuje kształt jeża, oczy i nosek można zrobić z ziaren pieprzu, kolce z pestek dyni lub słonecznika, ewentualnie z zapałek. Można zrobić całą rodzinę jeży. Miłej zabawy!
